اصل پاک

لغت نامه دهخدا

اصل پاک. [ اَ ] ( ص مرکب ) اصیل. بااصل. نجیب. باگهر :
با مردم اصل پاک و عاقل آمیز
وز نااهلان هزار فرسنگ گریز.خیام.و رجوع به اصل شود.

فرهنگ عمید

اصیل، نجیب.

فرهنگ فارسی

مردم اصیل با اصل نجیب