استنه

لغت نامه دهخدا

( استنة ) استنة.[ اَ ت َ ن َ ] ( ع اِ ) یکی استن. رجوع به استن شود.
استنه. [اِ ت ِ ن ِ ] ( اِخ ) کرسی کانتن مُز، از ناحیت وِردون در ساحل رود مُز، دارای 3183 تن سکنه و راه آهن از آن گذرد و فولادسازی دارد.

گزارش محتوای نامناسب