( صفت ) ۱ - منسوب به اخص از روی اخص . ۲ - قسمی در هم و شاید درهم اخص ( اخصیه ) بمعنی در هم قل هو اللهی باشد .
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] اخصّی به قائل به حقیقی بودن استعمال مشتق در خصوص ذات متلبّس به مبدأ اشتقاق اطلاق می شود. اخصّی، مقابل اعمّی و به معنای فرد یا افرادی از عالمان اصولی است که معتقدند مشتق ، حقیقت در خصوص ذات متلبس به مبدأ می باشد، نه در اعم از متلبس و ما انقضی عنه، که اعمی ها به آن اعتقاد دارند.