معنی هینه | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

( هینة ) هینة.[ ن َ ] ( ع اِ ) روش. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). برای نوع است. ( از اقرب الموارد ). آهستگی و وقار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). سکینه و وقار. ( از اقرب الموارد ).
هینة. [ هََ ن َ ] ( ع ص ) مؤنث هین. ( از اقرب الموارد ). رجوع به هین شود.
هینة. [هََ ی ْ ی ِ ن َ ] ( ع ص ) تأنیث هَیِّن و هَیِن ، به معنی سهل و آسان. ( از اقرب الموارد ). رجوع به هین شود.