لغت نامه دهخدا
گوتیه. [ گ ُ ی ِ ] ( اِخ ) تئوفیل ( 1811 -1872 م. ). نویسنده فرانسوی که در تارب متولد شد. وی ابتدا از طرفداران جدی رمانتیسم بود ولی بعداً بی آنکه از گذشته خود پشیمان باشد به جایی رسید که شعر باسوزوگدازی درباره زیبایی واقعی در کتاب «میناها و نگین ها» سرود. وی داستانهای دیگری چون کاپیتن فراکاس ، داستان مومیایی و تاریخ رمانتیسم نیز دارد.
گوتیه. [ گ ُ ی ِ ] ( اِخ ) خاورشناس فرانسوی که کتاب «حی بن یقظان » ابن طفیل را منتشر کرد ( 1900 م. ). وی کتاب «الفرق بین الدین و الفلسفة» ابن رشد را نیز ترجمه کرده است ( 1909 ).
گوتیه. [ گ ُ ی ِ ] ( اِخ ) ارماند ( 1837 - 1920 م. ). شیمیدان و پزشک فرانسوی که در ناربن متولد شد. وی درباره آلکالوئیدها، مرکبات آلی ارسنیکی و آبهای معدنی مطالعاتی کرده است.