مخروطیان

لغت نامه دهخدا

مخروطیان. [ م َ ] ( اِ مرکب ) ج ِ مخروطی ،تیره ای است از گیاهان بازدانه از رده «پیدازادان » که غالباً در منطقه معتدل می رویند و صدها نوع از مخروطیان در نقاط مختلف دنیا پراکنده اند و بیشتر آنها به صورت درختند. ساقه این تیره از گیاهان ، دارای طبقه مولدی است که آوندهای قرصی چوبی می سازد. برگهای آنها عموماً باریک و سوزنی و دارای یک رگبرگ دایمی است. بیشتر مخروطیان برگهای همیشه سبز دارند و برگهای آنها مانند چنار و تبریزی با رسیدن پائیز فرونمیریزند ولی برگها دائمی نیستند و برگهای کهنه به تدریج می افتد و برگهای تازه آنها در می آید. از این گیاهان صمغهای مختلفی به نام تربانتین استخراج میشود. میوه گیاهان این تیره مرکب و مخروطی شکل است. انواع مهم گیاهان این تیره عبارتند از کاج ، سرو، ابهل ، پیرو، سرخدار، صنوبر، شوکران ، کاج دریائی ، سیور و رجوع به گیاه شناسی گل گلاب چ 3 ص 322 و فرهنگ اصطلاحات علمی شود.

فرهنگ فارسی

تیره ای از گیاهان باز دانه

دانشنامه عمومی

مَخروطیان ( نام علمی: Pinophyta ) دسته ای از انواع درختان همیشه سبز هستند از رده ناژویان ( Pinopsida ) .
مخروطیان درختانی نظیر کاج و سرو و غیره می باشند که دانه هایشان را در داخل مخروط های چوبی به وجود می آورند. در این گیاهان گل وجود ندارد و مخروط های نر و ماده جدا از هم بوده و گاهی بر روی دو درخت جدا می رویند.
شکل آن ها نفوذ نور خوب به همه برگها را با محدود کردن عرض بالای درخت ممکن می سازد.
• سیاه کاج
• سرو ناز
• زربین
• سرو تبری
• کاج نوئل
• کاج کره ای
• کاج برزیل