فریدون فر

لغت نامه دهخدا

فریدون فر. [ ف ِ رِ ف َ ] ( ص مرکب ) فریدون صفت. آنکه شکوه و شوکت فریدون دارد :
خواجه احمد آن رئیس عادل پیروزگر
آن فریدون فر کیخسرودل رستم براز.منوچهری.شکست بر لشکر آن خسرو فریدون فر نیفتاده. ( حبیب السیر ). رجوع به فریدون شود.