نیک سیر

لغت نامه دهخدا

نیک سیر. [ یَر ] ( ص مرکب ) خوش رفتار. نیکوسیر :
شادمان روی سوی خیمه نهاد
آن شه خوب روی نیک سیر.فرخی.ایزد این دولت فرخنده و پاینده کناد
بر تو ای نیک دل نیک خوی نیک سیر.فرخی.