معنی نیک بین | لغت یاب

نیک بین

لغت نامه دهخدا

نیک بین. ( نف مرکب ) که به نیکی های دیگران نظر کند و بدی ها را نادیده گیرد. مقابل عیب بین : نیک دل باش تا نیک بین باشی. ( قابوسنامه ).
جز این علتش نیست کآن خودپسند
حسد دیده نیک بینش بکند.سعدی.یقین بشنو از من که روز یقین
نبینند بد مردم نیک بین.سعدی.|| که به خوبی ببیند. که قوه بینائیش خوب است :
نور حق ظاهر بود اندر ولی
نیک بین باشی اگر اهل دلی.مولوی.