مرودشت
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
طبق گزارش روزنامه رویترز ایالات متحده، مرودشت بهترین اب و هوا را در آسیا دارا بوده زبان مردم مرودشت فارسی است و مردم فارس درمرکزساکن و در بخش کامفیروز شمالی و جنوبی مردم لر هستند. مرودشت از شهرهای شمالی استان فارس، با ارتفاع ۱۶۲۰ متر بالاتر از سطح دریا و مساحت ۴۶۴۹ کیلومتر مربع است. وجود ابنیه تاریخی از جمله تخت جمشید و نقش رستم در این شهر به ان موقعیتی ممتاز بخشیده است.
نام این شهرستان که سابقاً مَرغ دشت ( به معنای دشت خرم ) بوده است احتمالاً برگرفته از دشت ها و مرغزارهای سرسبز آن بوده است. همین طور که نخستین بار ابن بلخی در فارس نامه، ‹‹ مرو ›› را به عنوان یکی از محلات شهر باستانی استخر می نامد که با گذر زمان جای آن را بوستان تخت جمشید گرفته است. مرو در لغت به معنی چمن است که در اصل به صورت مرغ و مرگ بوده و مرغزار صورت بسیار متداول آن است. در قدیم علفزارها را مرغزار می گفتند و به نظر می رسد که مرودشت نیز مانند ارژن در آن زمان، جایی پوشیده از مرتع و چمن بوده است. کاوش های علمی و گمانه زنی هایی که در تپه های مختلف جلگه مرودشت انجام گرفته، نشان می دهد که هزاران سال پیش از آنکه داریوش کبیر، تپه سنگی را بر دامان کوه مهر ( رحمت ) ، برای ساخت کاخ های بزرگ خود برگزیند، اقوام متمدنی در دشت وسیع آن، می زیسته اند. آثار بر جای مانده از قبیل ظروف سفالی منقوش یا ساده، و اسباب و وسایل زندگی آن دوره، همه و همه گویای این نکته اند. ویرانه های استخر و کاخ های تخت جمشید، بخشی از تاریخ این شهر را به نمایش می گذارند.
پیشینه تاریخی این دیار به هزاره پنجم پیش از میلاد مسیح می رسد. پژوهش ها نشان می دهد که این منطقه از ماقبل تاریخ تاکنون مسکونی بوده است. دشت وسیع مرودشت عمری به طول تاریخ شناخته شده ایران دارد و بارها شاهد دگرگونی و تحولات بسیاری بوده است. با تأسیس کارخانه قند مرودشت در سال ۱۳۱۴ هجری خورشیدی اندک اندک بر جمعیت و آبادانی آن افزوده شده است. وجود تعدادی از بناها و آثار تاریخی ایران در شهر مرودشت، این شهر به مهد فرهنگ و تمدن ایران زمین، گنجینه اسرار تاریخی، طلایه دار بزرگ ترین امپراتوری جهان باستان سرزمین اهورایی ایرانیان و نگهبان عظیم میراث گذشتگان، درآمده است.
