لرزه کنان

لغت نامه دهخدا

لرزه کنان. [ ل َ زَ / زِ ک ُ ] ( نف مرکب ، ق مرکب ) در حال لرزیدن.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم