لغت نامه دهخدا فرزندگان. [ ف َ زَ ] ( اِ ) فرزند. ( از حاشیه فرهنگ اسدی ). مفرد و به معنی فرزند است مثل خدایگان و دوستگان. ( یادداشت به خط مؤلف ) : وانگهی فرزندگانت گازری سازد زتوشوید و کوبد تو رادر زیر کوبین زرنگ.؟
