نی بن

لغت نامه دهخدا

نی بن. [ ن َ / ن ِ ب ُ ] ( اِ مرکب ) بته نی :
زآن کهن چاه نی بنی بررست
شد قوی نی بن و برآمد چست.سنائی.ای دل از هرکسی مجوی وفا
کز همه نی بنی نخیزد قند.خاقانی.