لغت نامه دهخدا
نعتة. [ ن ُ ت َ ] ( ع ص ) در مورد کنیز و غلام ، به نهایت بودن در رفعت و علو مقام. در غایت رفعت و حسن وجمال بودن. ( از متن اللغة ): عبدک نعتة؛ بنده تو نهایت بلندمرتبه است ، و کذا امتک. ( منتهی الارب ). غایة فی الرفعة؛ ای الحسن و الجمال. ( از اقرب الموارد ).
