مینوچهر

لغت نامه دهخدا

مینوچهر. [ چ ِ ] ( ص مرکب ) با روی چون بهشت. زیباروی. ( از برهان ). منوچهر.

فرهنگ فارسی

با روی چون بهشت زیباروی

فرهنگ اسم ها

اسم: مینوچهر (دختر) (فارسی) (تلفظ: minu čehr) (فارسی: مينوچهر) (انگلیسی: minu-chehr)
معنی: با روی چون بهشت، زیباروی، منوچهر، ( مینو = بهشت، چهر = چهره )، بهشت چهره، بهشتی روی، ( به مجاز ) حوروش و زیبارو، ( مینو = بهشت + چهر = چهره )، دارای چهره ای چون بهشت