مکرهی

لغت نامه دهخدا

مکرهی. [ م ُ رَ ] ( حامص ) مُکْرَه بودن. حالت و چگونگی مُکْرَه :
آنچنان خوش کس رود در مکرهی
کس چنان رقصان رود در گمرهی.مولوی ( مثنوی چ رمضانی ص 238 ).و رجوع به مُکْرَه و مکرهاً شود.