مورچه پی

لغت نامه دهخدا

مورچه پی. [ چ َ / چ ِ پ َ / پ ِ ] ( ص مرکب ) ریش از بیخ زده. ( ناظم الاطباء ). مورچپه. مورچه په. شکلی از اشکال ریش. ریشی با مویهای کوتاه چون پای مورچه. ریش کوتاه و به اندازه پای مورچه بر گرد رخسار. ریش که اندکی برجای مانده و مازاد زده شده باشد. ریش کوتاه که همه موی آن به بالای پی موری باشد. ( یادداشت مؤلف ).
- مورچه پی زدن ؛ چیدن ریش از بیخ. ( ناظم الاطباء ) ( برهان ). موی ریش را به بلندی پی مور بر رخسار باقی گذاردن و مازاد آن را به مقراض چیدن. چیدن موی ریش از بیخ به مقراض. ( آنندراج ). ماشین کردن ریش. با ماشین زدن ریش :
آورد به شکرلبش مورچه پی
جز مورچه پی زدن علاجیش نماند.ظهوری ترشیزی.و رجوع به مورچپه شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ریش بسیار کوتاه ( بپای مورچه تشبیه شده ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال نخود فال نخود فال تخمین زمان فال تخمین زمان فال سنجش فال سنجش فال تک نیت فال تک نیت