مهه

لغت نامه دهخدا

مهه. [ م َ هََه ْ ] ( ع مص ) نرم گردیدن. || ( اِمص ، اِ ) سیر نرم. || نرمی. || فروهشتگی. || آهستگی. || زمان. || امید. ( منتهی الارب ).
مهه. [ م َ هََ / هَِ ] ( اِ ) ماهه. مثقب.افزاری درودگران را که بدان چوب و تخته سوراخ کنند و حکاکان جواهر بدان سفته کنند. رجوع به ماهه شود.