ملک پناه

لغت نامه دهخدا

ملک پناه. [ م ُ پ َ ] ( ص مرکب ) آنکه کشور در پناه اوست. ملجاء ملک :
یمین دولت ابوالقاسم آفتاب ملوک
امین ملت محمود شاه ملک پناه.فرخی.

( صفت ) آنکه کشور و پادشاهی در پناه اوست .
آنکه کشور در پناه اوست . ملجا ملک