مطوس

لغت نامه دهخدا

مطوس. [ م ُ طَوْ وَ ] ( ع ص ) نیک و زیبا از هر چیزی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || پرطاوسی. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). حسن. ( اقرب الموارد ). || مزین. ( اقرب الموارد ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم