لغت نامه دهخدا مطا. [ م َ ] ( ع اِمص ) یازیدگی. اسم است تمطی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || ( اِ ) پشت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( غیاث ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || پاره ای از شاخ که بدان کشت یا شاخ پراکنده را با هم بندند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). ج ، امطاء. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).
