لغت نامه دهخدا
مشور. [ م َ ] ( ع ص ) چیز آراسته. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). چیز آراسته و مزین. || انگبین چیده شده و از کندو درآورده شده. ( ناظم الاطباء ).
مشور. [ م ُ ش َوْ وَ ] ( ع ص ) خجلت زده. شرمگین : و خدای تعالی عذاب از ایشان برداشت. او ندانست که ایشان ایمان آورده اند چون بشنید مشور شد از آن و از خجالت با میان قوم نشد. ( تفسیرابوالفتوح ). و رجوع به تشویر شود. || ثوب مشور؛ جامه با گل کاریزه رنگ شده. ( ناظم الاطباء ).
