لغت نامه دهخدا مستبین. [ م ُ ت َ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از استبانة. || واضح و روشن و ظاهر و آشکارا شونده. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || واضح و روشن یابنده. ( اقرب الموارد ). رجوع به استبانة شود.
