مدحتگر

لغت نامه دهخدا

مدحتگر. [ م ِ ح َ گ َ ] ( ص مرکب ) مداح. ستاینده. که مدیحه سراید. که صفات نیک ممدوح را در شعر مندرج کند :
هنگام مدح او دل مدحتگران او
از بیم نقد او بهراسد ز شاعری.فرخی.همه خوبی و نکوئی بود او را ز خدای
وین رهی را که ستایشگر و مدحتگر اوست.فرخی.

فرهنگ فارسی

مداح ستاینده
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال عشق فال عشق فال شمع فال شمع فال شیخ بهایی فال شیخ بهایی فال چای فال چای