محتش

لغت نامه دهخدا

محتش. [ م ُ ح َت ْ ت ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از تحتیش. بر یکدیگر آغالنده. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ).
محتش. [ م ُ ح َت ْ ت َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از تحتیش. برانگیخته شده بر مخالفت. ( ناظم الاطباء ).

گزارش محتوای نامناسب