لغت نامه دهخدا
چوژه. [ ژَ / ژِ ] ( اِ )چوزه. ( ناظم الاطباء ). جوجه. ج ، چوژگان :
شاها ز توغوری بلباسات بجست
ماننده چوژه از کف خات بجست
از اسب پیاده گشت و رخ پنهان کرد
پیلان بتو شاه داد و از مات بجست.فردوس مطربه.همچنانک آن مرغ بر آن بیضه خود بنشیند و آن را گرم میدارد و از آن چوژگان بیرون می آرد... لاجرم چوژگان بیرون نمی آیند. ( کتاب المعارف ).
رجوع به چوزه شود.
