هفت گره

لغت نامه دهخدا

هفت گره. [ هََ گ ِ رِه ْ ]( اِ مرکب ) کنایت از هفت آسمان. ( برهان ) :
گر هفت گره به چرخ دادی
هفتاد گره بدو گشادی.نظامی. || کنایت از هفت زمین یا هفت کشور. ( برهان ) :
زین دو سه چنبر که بر افلاک زد
هفت گره بر کمر خاک زد.نظامی.