هدن

لغت نامه دهخدا

هدن. [ هَِ ] ( ع اِ ) فراخی و ارزانی سال. ( منتهی الارب ). خصب. ( اقرب الموارد ).
هدن. [ هَُ دُ ] ( ع اِ ) ج ِ هدنة. ( منتهی الارب ).
هدن. [ هَُ ]( ع اِ ) صلح. ( غیاث ، از منتخب ). رجوع به هدنة شود.
هدن. [ هَِ ] ( اِخ ) موضعی است به بحرین. ( منتهی الارب ) ( معجم البلدان ).