نفت انداز

لغت نامه دهخدا

نفت انداز. [ ن َ اَ ] ( نف مرکب ) نفاطه. ( یادداشت مؤلف ). آتشباز. || گوله انداز؛ یعنی کسی که توپ و تفنگ را سر دهد. ( آنندراج ).

فرهنگ عمید

نفاط

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - افروزنده مواد آتشبازی .

دانشنامه آزاد فارسی

نَفْت اَنداز
در ارتش های قدیم، ازجمله هخامنشیان، دسته ای از نظامیان که آتش به چادرها و خانه ها و استحکامات دشمن می انداختند. کار این افراد چنین بوده که نخ های کتان را به تیرهای خود می پیچیدند و به نفت آغشته می کردند و، پس از آتش زدن، به مقر دشمن می انداختند. نفت اندازی تا قرن ها در نبردها رواج داشته است.