موتور عرضی
دانشنامه عمومی
خودروی سبک کریچلی که توسط شرکت موتور دایملر در سال ۱۸۹۹ ساخته شد، دارای یک موتور عرضی با تسمه محرک به محور عقب بود. اولین خودروهای موفق موتور عرضی، سری خودروهای دوسیلندر DKW F1 بودند که برای اولین بار در سال ۱۹۳۱ ظاهر شدند.
در طول جنگ جهانی دوم، موتورهای عرضی برای وسایل نقلیه زرهی ساخته شدند، با تانک های تی - ۴۴ و تی - ۵۴/تی - ۵۵ شوروی برای صرفه جویی در فضای داخل بدنه، به موتورهای عرضی مجهز شدند. تی - ۵۴/۵۵ در نهایت تبدیل به تولیدشده ترین تانک تاریخ شد.
پس از جنگ جهانی دوم، ساب از این پیکربندی در اولین مدل خود، ساب ۹۲، در ۱۹۴۷ استفاده کرد. ترابانت ساخت آلمان شرقی که در سال ۱۹۵۷ ظاهر شد، همچنین دارای یک موتور دو زمانه نصب شده روی عرض بود و این طرح تا پایان تولید در سال ۱۹۹۱ حفظ شد. با این حال، با مینی الک ایسیگونیس، که توسط شرکت موتور بریتانیا در سال ۱۹۵۹ معرفی شد، این طرح مورد تحسین قرار گرفت. ایسیگونیس جعبه دنده خودرو را در مخزن موتور ادغام کرد و یک واحد پیشرانه به اندازه کافی باریک برای نصب عرضی در خودروی تنها ۴ فوت ( ۱٫۲ متر ) تولید کرد. عریض درحالی که خودروهای پیشین DKW و ساب از موتورهای کوچک و تصفیه نشده دو زمانه با هوا خنک با عملکرد ضعیف استفاده می کردند، آرایش جعبه دنده در مخزن به این معنی بود که می توان یک موتور ۴ سیلندر ۸۴۸ سی سی آب خنک را روی مینی نصب کرد که عملکرد قوی ارائه می کرد. برای یک ماشین در اندازه آن همراه با فضای داخلی بسیار بیشتر که توسط چیدمان فراهم می شود ( کل پیشرانه تنها ۲۰ درصد درازای خودرو را اشغال می کرد ) ، این مینی را به یک جایگزین واقعی برای خودروهای خانوادگی کوچک معمولی تبدیل کرد.
