موائد

لغت نامه دهخدا

موائد. [ م َ ءِ ] ( ع اِ ) بلاها و سختیها. ( منتهی الارب ). دواهی. ( اقرب الموارد ).
موائد. [ م َ ءِ ] ( ع اِ ) ج ِ مائدة. ( ناظم الاطباء ). ج ِ مائدة که به معنی خوان پرطعام باشد. ( آنندراج ) ( غیاث ). رجوع به مائده شود : از الوان موائد مطبخ خاص به قدر کفایت. ( ترجمه محاسن اصفهان ص 91 ).

فرهنگ عمید

= مائده

فرهنگ فارسی

( اسم ) جمع : مایده ( مائده )