مطاعن

لغت نامه دهخدا

مطاعن. [ م َ ع ِ ] ( ع اِ ) ج ِ مِطعَن و مِطعان. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ). و رجوع به مطعن و مطعان شود.

فرهنگ عمید

= مطعن

فرهنگ فارسی

( اسم ) جمع مطعن .