لغت نامه دهخدا فلک نشین. [ ف َ ل َ ن ِ ] ( نف مرکب ) فلک سیر. فلک محل. فلک مرتبت. فلک مقدار. فلک پایه : خود را چو ستوده ای نکوهدعیسی فلک نشین شمارش.خاقانی.
