معنی گالاکتوز

لغت نامه دهخدا

گالاکتوز. [ ت ُ ] ( فرانسوی ، اِ ) یکی از مهمترین ترکیبات ازها بفرمول C6H12O6است. قند ساده ای شبیه گلوکز است و مانند آن آلدوز بوده و دکستروژیر میباشد یعنی سطح نور پولاریزه را به سمت راست منحرف میسازد. ( گیاه شناسی ثابتی ص 117 ).

فرهنگ معین

(تُ ) [ فر . ] (اِ. ) قندی است سفید از اجزای سازندة قند، شیر و بعضی قندهای گیاهی که در آب به خوبی حل می شوند.

فرهنگ عمید

ماده ای که همراه گلوکز در لاکتوز یا قند شیر یافت می شود.

دانشنامه عمومی

گالاکتوز یا گالاکتُز یک منوساکارید یا قند ساده با ارزش غذایی است که به خوبی در آب حل می شود. گالاکتوز به وفور در فراورده های لبنی یافت می شود.
فرمول شیمیایی آن C۶H۱۲O۶ بوده لذا ایزومر گلوکز و فروکتوز است.
گالاکتوز در اثر یک واکنش دهیدراسیون با گلوکز تشکیل یک قند دی ساکارید بنام لاکتوز می دهد که به عنوان قند شیر نیز معروف است. هیدرولیز لاکتوز به وسیلهٔ آنزیم لاکتاز اجزای سازندهٔ آن که همان گلوکز و گالاکتوز هستند را تولید می کند.