چرا و چون

لغت نامه دهخدا

چرا و چون. [ چ ِوُ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) چون و چرا. استدلال خواستن. تعلیل طلبیدن. مناظره. بحث و تعلیل :
تو گرد چون و چرا گر همی نیاری گشت
چرا و چون ترا ما بجان خریداریم.ناصرخسرو.چرا و چون نرسد دردمند عاشق را
مگر مطاوعت دوست تا چه فرماید.سعدی.

فرهنگ فارسی

چون و چرا . استدلال خواستن .
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال عشقی فال عشقی فال مارگاریتا فال مارگاریتا فال تماس فال تماس فال چوب فال چوب