پوست اندازی
دانشنامه عمومی
پوست اندازی می تواند شامل از دست دادن روپوست، خز ( مو، پر، خز، پشم ) یا دیگر لایه های بیرونی بدن باشد. در برخی گروه ها دیگر اعضای بدن هم ممکن است از دست بروند برای نمونه در برخی حشرات، بال ها یا در بندپایان تمام استخوان بندی بیرونی از دست می رود.
در مرغداری های برخی کشورها، مرغ ها را مجبور به پرریزی می کنند تا به تخم گذاری نیروی دوباره ببخشند. این کار شامل فرایندهایی مانند ندادن هیچ غذا و گاهی آبی به پرنده برای ۷ تا ۱۴ روز و گاهی ۲۸ روز است ( تحت شرایط تجربی کنترل شده ) ؛ که احتمالاً این کار خلاف استانداردهای کشاورزی برخی کشورها است. با این گرسنگی دادن، پرنده چیزی بین ۲۵ تا ۳۵ درصد از وزن خود را از دست می دهد. این کار باعث می شود تا مرغ به طور خودکار پرهایش را از دست بدهد و البته دوباره فرایند تخم گذاری را آغاز کند. در برخی مرغداری ها، چندین پرریزی اجباری برای مرغ ایجاد می کنند. در سال ۲۰۰۳ در آمریکا معلوم شد که بیش از ۷۵ درصد همهٔ مرغ ها مجبور به پرریزی شده بودند. دیگر روش های این کار عبارتند از دادن رژیم غذایی با چگالی کم ( تفالهٔ انگور، دانهٔ پنبه و یونجه ) یا دگرگونی رژیم غذایی مرغ ها به گونه ای که تعادل برخی مواد مغزی در خوراک آن ها به هم بخورد. برای مثال تعادل مواد معدنی مانند سدیم، کلسیم، ید و روی را برهم می زنند.
پوست اندازی (بی مهرگان). پوست اندازی ( به انگلیسی: Ecdysis ) ، پوست اندازی از کوتیکول در بسیاری از بی مهرگان از کلاد پوست اندازان است. از آنجایی که کوتیکول این جانوران معمولاً یک اسکلت بیرونی تا حد زیادی ویژگی غیرکشسانی را دارد، در طول رشد می ریزد و پوشش جدید و بزرگ تری تشکیل می شود. بقایای اسکلت بیرونی قدیمی و خالی را افکنه ( exuviae ) می نامند.
دانشنامه آزاد فارسی
از دست دادن دوره ای اسکلت خارجی حشرات و سایر بندپایان، در فرآیند رشد. قبل از پوست اندازی، لایۀ نرم قابل اتساعی در زیر اسکلت جانور پدید می آید. سپس، لایۀ قدیمی شکاف بر می دارد، جانور از آن خارج، و لایۀ جدید متسع و سخت می شود.
