لغت نامه دهخدا پای گل. [ ی ِ گ ُ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پای گلبن. زیر گلبن : مده جام می و پای گل از دست ولی غافل مشو از دهر سرمست.حافظ.
