معنی عبدالبر | لغت یاب

عبدالبر

لغت نامه دهخدا

عبدالبر. [ ع َ دُل ْ ب َرر ] ( اِخ ) ابن عبدالقادربن محمدالعوفی معروف به فیومی. وی ادیب بود و به مکه و شام سفر کرد و در حدود دو سال در دمشق بماند. سپس به بلاد روم رفت و درآنجا منصبها یافت و به سال 1071 هَ. ق. در قسطنطنیه درگذشت. از تألیفات اوست : حسن الصنیع فی علم البدیع القول الوافی بشرح الکافی. منتزه العیون و الالباب فی بعض المتأخرین من اهل الاَّداب. اللطائف المنیفه فی فضائل الحرمین. بدیعیة علی حرف النون. بلوغ الارب و السول ، بالتشرف بذکر نسب الرسول. ( الاعلام زرکلی ).
عبدالبر.[ ع َ دُل ْ ب َرر ] ( اِخ ) ابن محمد، مکنی به ابوالبرکات. رجوع به ابن شحنه قاضی القضات عبدالبر... شود.