معنی سعد بن معاذ

دانشنامه آزاد فارسی

سَعْد بن مُعاذ ( ـ مدینه ۵ق)
از صحابۀ پیامبر (ص)؛ رئیس قبیلۀ اوس و از بزرگان انصار. مردی شجاع و جدی بود و منافقین را خوب می شناخت و نسبت به امام علی (ع) خضوع و ارادت داشت. در بَدر و أُحُد شرکت کرد. حکایت داوری او راجع به بنی قریظه مشهور است. در غزوۀ خندق مجروح شد و براثر آن وفات یافت. پیامبر (ص) از نزول هزاران فرشته در تشییع او خبر دادند.

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] ابوعمرو سعد بن مُعاذ(درگذشت: ۵ق) از اصحاب پیامبر اسلام (ص) و رئیس قبیله اوس بود که پس از بیعت عقبه اول، به دست مصعب بن عمیر در مدینه اسلام آورد و به تبعیت از او، تمام خاندانش مسلمان شدند. وی در جنگ بدر و احد جنگید و از نزدیکان و مستشاران پیامبر (ص) بود. در جریان پیمان شکنی بنی قریظه و پس از شکست ایشان از سربازان اسلام، سعد به عنوان حَکَمِ ایشان انتخاب شد. در جنگ خندق زخمی شد و از این زخم درگذشت. نقل شده که پیامبر (ص) فرمود: در تشییع جنازۀ وی هزاران مَلَک شرکت داشته اند. در منابع اهل سنت، آمده است که مرگ وی عرش الهی را به لرزه درآورد!
سعد بن مُعاذ بن نعمان بن امرؤالقیس بن زید بن عبدالاشهل، کنیه اش ابوعمرو، مادرش کبشه دختر رافع بن معاویه بن عبید و پسر خاله اسعد بن زراره بود.
سعد به دست مصعب بن عمیر در مدینه (بین دو پیمان عقبه) مسلمان شد و با اسلام آوردنش تمام افراد خاندان عبدالاشهل مسلمان شدند. این خاندان نخستین خاندانی هستند که زن و مرد ایشان همگی اسلام آوردند.