لغت نامه دهخدا
در و کوه و بیابان پر ز سپرم
کِه و مِه خسرو ودرویش خرم.زراتشت بهرام.در آن جمعی نشسته شاد و خرم
برسته نزدشان صد گونه سپرم.زراتشت بهرام. || گل همیشه جوان. ( برهان ) ( آنندراج ) ( اوبهی ) :
چون سپرم نه میان بزم بنوروز
در مه بهمن بتاز و جان عدوسوز.رودکی.
