لیز خوردن

لغت نامه دهخدا

لیز خوردن. [ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) سُر خوردن. تزلق. لیزیدن. لغزیدن پای در جائی نسو و لغزان. لغزیدن و لغزانیدن. سریدن. در سطحی لغزان سریدن پای و جز آن.

فرهنگ معین

(خُ دَ ) (مص ل . ) سر خوردن ، لیزیدن .

فرهنگ فارسی

( مصدر ) لغزیدن پای در جایی لغزان سریدن : پایم در برف لیز خورد و بزمین افتادم ...

ویکی واژه

slittare
sbandare
سر خوردن، لیزیدن.