لب بسته

لغت نامه دهخدا

لب بسته. [ ل َ ب َ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) ساکت. خاموش :
تا توی ِ لب بسته گشادی نفس
یک سخن نغز نگفتی به کس.نظامی.در عشق شکسته بسته دانی چونم ؟
لب بسته و دل شکسته دانی چونم ؟
تو مجلس می نشانده دانم چونی
من غرقه خون نشسته دانی چونم ؟خاقانی.