غیب بین

لغت نامه دهخدا

غیب بین. [ غ َ / غ ِ ] ( نف مرکب ) آنکه غیب را بیند. بیننده غیب و نهان. رجوع به غیب شود :
انبیا را داد حق تنجیم این
غیب را چشمی بباید غیب بین.مولوی ( مثنوی ).

فرهنگ عمید

بینندۀ غیب، آن که غیب را ببیند.

فرهنگ فارسی

( صفت ) بیننده غیب عالم مغیبات .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم