غریبانه

لغت نامه دهخدا

غریبانه. [ غ َ ن َ / ن ِ] ( ص نسبی ) درخور غریب. منسوب به غریب :
نماز شام غریبان چو گریه آغازم
به مویه های غریبانه قصه پردازم.حافظ.|| هر چیزسزاوار به گدائی و مفلسی. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ عمید

۱. درخور غریب: نماز شام غریبان چو گریه آغازم / به مویه های غریبانه قصه پردازم (حافظ: ۶۶۶ ).
۲. (قید ) به روش غریبان، مانند غریبان.

فرهنگ فارسی

۱ - ( صفت ) در خور غریب : مویه های غریبانه ۲ - هر چیز سزاوار بگدایی و مفلسی ۳ - بطرز غریبان : غریبانه رفتار می کند .