صطخر

لغت نامه دهخدا

صطخر. [ ص ِ طَ ] ( اِخ ) مخفف اصطخر است :
چو شد روشنک سوی شهر صطخر
پذیره شدش هر که بودیش فخر.فردوسی.سوی طیسفون شد ز شهر صطخر
که گردن کشان را بدان بود فخر.فردوسی.ز کرمان بیامد بشهر صطخر
بسر برنهاد آن کیی تاج فخر.فردوسی.چنین تا به شهر صطخر آمدند
ز شاهان همی داستانها زدند.فردوسی.رجوع به استخر شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم