صدف سان

لغت نامه دهخدا

صدف سان. [ ص َ دَ ] ( ص مرکب ) بمانند صدف. بکردار صدف. صدف گون :
کو ساقی دریاکشان کو ساغر دریانشان
کز عکس آن گوهرفشان بینی صدف سان صبح را.خاقانی.رجوع به صدف شود.

گزارش محتوای نامناسب