شانه دان

لغت نامه دهخدا

شانه دان. [ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) جای شانه.شانه نیام. قاب شانه. چیزی که در آن شانه نگهدارند.( آنندراج ). جلد چرمین و یا فلزین شانه :
پیر عشق آنجا بعرسی تازه میکرد آسمان
من نصیبه شانه دانی ناگهان آورده ام .خاقانی.این فراویزی و آن بازافکنی خواهد ز من
من ز جیب آسمان یک شانه دان آورده ام.خاقانی.گهی شانه دان ، گاه کیف برست
گهی بقچه و گاه پرده درست.نظام قاری ( دیوان ص 176 ).رجوع به شانه نیام شود.

فرهنگ فارسی

جای شانه شانه نیام
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم