لغت نامه دهخدا ( زاملة ) زاملة. [ م ِ ل َ ] ( ع اِ ) شتر یا غیر او از ستوران که بار بر او نهند. تقول : رکب الراحلة و حمل علی الزامله.( اقرب الموارد ). شتر که رخت و توشه دان بر آن نهند. ( منتهی الارب ). و رجوع به جمهرة الادب ج 3 ص 17 شود.
