خوش نقش

لغت نامه دهخدا

خوش نقش. [ خوَش ْ / خُش ْ ن َ ] ( ص مرکب ) آنچه دارای رنگ و نگار و نقش خوب باشد. ( یادداشت مؤلف ). || خوش قیافه. خوش پیکر. ( یادداشت مؤلف ). || خوش اقبال. ( یادداشت مؤلف ). || آنکه در قمار غالباً نقش های خوب آرد. ( یادداشت مؤلف ). که در قمار با آوردن نقشهای مناسب برنده باشد.
خوش نقش. [خوَش ْ / خُش ْ ن َ ] ( اِخ ) نام فاحشه اصفهانی که شیخ شاه نظر متولی مزار شاه رضا در عقد نکاح آورده بود چنانچه نصیرآبادی در شرح حال او نوشته. ( آنندراج ).

فرهنگ عمید

۱. ویژگی قالی یا پارچه ای که نقش ونگار و رنگ آمیزی زیبا دارد.
۲. [مجاز] دارای شانس خوب در بازی ورق.

فرهنگ فارسی

نام فاحشه اصفهانی که شیخ شاه نظر متولی مزار شاه رضا در عقد نکاح آورده بود چنانچه نصیر آبادی در شرح حال او نوشته .