لغت نامه دهخدا دامنکشی. [ م َ ک َ ] ( حامص مرکب ) عمل دامنکش. رفتن بناز و تکبر. خرامش بناز. || ترک. اعراض. روگردانی : یار مساعد بگه ناخوشی دام کشی کرد نه دامنکشی.نظامی.|| تواضع. فروتنی. خضوع.
